Synopsys

Eva is achttien jaar, ze staat op de drempel naar volwassenheid. Haar tweelingbroer David krijgt op die eerste dag van de nieuwe eeuw een baan ver weg aangeboden. Ze nemen afscheid van elkaar, van hun jeugd en van de oude eeuw. Van de nieuwe eeuw weten ze alleen dat ze erin zullen sterven. ‘David zal worden wat hij worden wil... Zo vaart zijn leven als een vuurpijl boven het hare uit -, want voor haar is “toekomst” niets meer dan wat je ziet door een matglazen raam, schimmigheid, er is een heden, waar zich haar wezen omhenen windt.’ In de daarop volgende hoofstukken verschijnen vervolgens verschillende staties van Eva’s matglazen toekomst. zoals foto’s uit een ontwikkelaar opdoemen. De handeling op de diverse afbeeldingen is betrekkelijk gering en ordentelijke informatie over de zichtbare figuren en over wat er intussen is gebeurd, ontbreekt. Van belang in een leven en in de roman is kennelijk niet de aaneenschakeling van sociale en historische feiten maar veeleer de reflectie erop, die zo nu en dan – geheel los van de zichtbare werkelijkheid – een knooppunt bereikt. De autonome ontwikkeling van het bewustzijn loopt niet per definitie parallel aan de gebeurtenissen, maar volgt erop en vormt er de bron van. Wat gebeurt is alleen interessant gezien door de ogen van een ‘denkend’ mens. En denken wil zeggen: in twijfel trekken, zoeken. Eva wordt heen en weer geslingerd tussen het onweerstaanbare kwaad en het ondoorgrondelijke goed, extremen die beiden buiten het bereik van de menselijke wil liggen. Aan het einde van het boek komt Eva tot de volgende conclusie: “Eerst dacht ik; liefde maakt lijfsverlangen goed. Nu ik ouder ben weet ik: lijfsverlangen maakt de liefde goed.” Deze synopsys is een fragment uit het artikel Eva van Nelleke Noordervliet in tijdschrift Raster.

talking lips animation